Zijn er nog uitdagingen na het uitlopen van de Kennedymars? Jazeker, die zijn er.... het beklimmen van Mt Kinabalu in Kota Kinabalu. Een 4095.2 meter hoge berg met een trail van 8.72 km.... en terug.

Na een weekje relaxen in het appartement van Lien en Martin was het wel weer eens tijd om iets actiefs te gaan doen. Dé attractie van Kota Kinabalu is haar berg die in de ochtend een prachtig uitzicht geeft op de stad. Natuurlijk laat ik me niet kennen en heb een all-in package geboekt om deze uitdaging aan te gaan.

Op Halloween zaterdag met de bus naar de berg. Deze busreis zou een uurtje of 2 gaan duren.... na een uur zag ik voor de 2de keer m'n ontbijt en na 20 minuten waren we al op de plaats van bestemming, dat verklaarde het al. Wat een wilde rit door deze haarspeldbochten weg. Was blij dat ik eindelijk uit deze bus kon.

Toch makkelijk als je alles op voorhand geregeld heb, inchecken, mealvouchers opgehaald en naar de hostel. Wat meer op een lodge leek dan een simpele hostel.... geen wonder dat het hier zo gruwelijk duur is.

Mijn dormgenootje was de berg al op geweest en bekaf. Ze gaf me de tip om vooral van het uitzicht te genieten en op m'n dooie gemakkie te doen. Deze wijze raad ga ik zeker opvolgen. Tijdens het diner veel backpackers ontmoet, veel Engelse en Ieren, maar ook een groep Hollands die via een tourorganisatie geboekt hadden. De helft van de groep ging de berg op, de andere helft bleef een dagje in 't park rondwandelen. Wat overigens ook prachtig is!

Na een stevig ontbijt richting de registratie waar ik m'n privégids toegewezen kreeg. Had in eerste instantie liever in een groep gelopen, maar dit was natuurlijk wel heel luxe. Deze gids met een onuitspeekbare naam, die ik maar Sambuca gedoopt heb, heeft een ervaring van 10 jaar, 2x per week naar boven. Goed om te weten! Het voordeel van een privégids.... dat je ales op je eigen tempo kan doen, want hij past zich aan. Ideaal, want Estempo is natuurlijk op z'n slakkies.

De weg naar boven was steil, maar met prachtige uitzichten. Na 1 km de rug al nat. Veel klimmen en vooral de hitte van het regenwoud. De Summit trail bestaat uit 2500 treden.... maar goed dat ik dat later las, want anders was ik er nooit aan begonnen. Stel het je niet voor dat ze keurig trapjes gemaakt hebben, maar ongelijke treden van soms wel een halve meter omhoog. Rotsen, los liggende stenen en extreem ongelijk, bekijk de foto's dat geeft een impressie.

Na een dikke 6 uur was ik bij Latan Rata waar ik deze avond zou overnachten. Het was een flinke klim, maar had eigenlijk nergens last van. Geen pijnlijke benen, wel een beetjemoe, maar niet extreem. Het zwaarste van de dag was de rugzak van een kg of 7 die als ballast mee naar bovenmoet. Echt heel schandalig, want er lopen ook'carriers' met de voorraad naar boven en die nemen een 40/50 kg tegelijk naar boven.Een lekker buffetje en op tijd naar bed. Immers om 1.45 uur weer eruit en naar de top voor zonsopgang.

Om 2 uur hadden we een hapje om niet op lege maag de laatste km te hoeven klimmen. In het stikdonker naar boven. Had verwacht dat het al fris zou zijn bij de start, gelukkig was het alleen koud op de top. Ongeveer een graad of 3/4. Het laatste stuk was extreem stijl omhoog, vele zijn hier afgehaakt. Niet alleen daarom, maar ook de ijle lucht is een spelbreker. Even doorzetten en nog voor zonsopgang ben ik op de top!

Helaas niet de mooiste zonsopgang, maar wel een voldoenig dat je het gehaald hebt...... ook het besef dat je weer naar beneden moet. Nu het licht is zie je pas wat je geklommen hebt. Ongelooflijk dat ik hier ooit naar boven heb kunnen komen.

Rond 8 uur weer terug in Latan Rata voor het ontbijt en even 20 minuutjes uitrusten. Dan op pad voor de laatste 6 km naar beneden. Denk je op de heenweg nog 'O, fijn dat we morgen alles naar beneden doen', Denk je op hetzelfde moment, 'Ai, omhoog was toch wel wat makkelijker''. Het gaat wel een stuk sneller, maar je na een km of 3 voel je het wel in je kuiten en knieën. Ook had het flink geregendafgelopen nacht en was alles spek en spek glad!

Het grootste verschil metdeKennedymars, dat de laatste km deze keer het snelste ging. Wel goed opletten voor al die losse stenen. Veilig aangekomen bij het beginpunt en natuurlijk hetcertificaat opgehaald.

Op dit moment gaat het wel met de spierpijn, maar het zal morgen wel anders zijn.....